ημφισβητημένως

ἠμφισβητημένως (Α)

επίρρ. κατά τρόπο αμφισβητήσιμο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ημφισβητημένος, μτχ. παρακμ. τού ρ. αμφισβητούμαι].